Zespół De Quervaina

Zespół de Quervaina


Charakteryzuje się bólem w obrębie kciuka i dotyczy zapalenia pochewek ścięgnistych prostownika krótkiego kciuka oraz odwodziciela długiego kciuka. Zespół de Quervaina często występuje u kobiet wychowujących małe dziecko, dlatego to schorzenie potocznie nazywane jest "kciukiem matki". Związane jest to z częstym noszeniem oraz dźwiganiem niemowlaka. W ten sposób przy częstym i długotrwałym dźwiganiu dziecka dochodzi do przeciążenia oraz niedokrwienia ścięgien oraz mięśni po promieniowej stronie nadgarstka. W tym artykule  przedstawiam kilka ćwiczeń, które można wykorzystać w zespole de Quervaina.

Zespół de Quervaina objawy:




  • ból nadgarstka po stronie promieniowej (okolica kciuka),

  • bolesność dotykowa okolicy kciuka,

  • możliwy obrzęk,  zaczerwienie oraz ocieplenie tkanek promieniowej części nadgarstka,

  • nasilenie dolegliwości następuje, podczas odwiedzenia kciuka oraz dołokciowym zgięciu nadgarstka,

  • ból może promieniować do przedramienia.


Zespół de Quervaina przyczyny: 



  • suma mikro urazów,   przeciążeń mięśni oraz ścięgien kciuka spowodowanych np. długotrwałym noszeniem dziecka,

  • czynności polegające na wykonywaniu powtarzalnych ruchów zgięcia  i prostowania kciuka (informatycy, pianiści, malarze),

  • nadmierne korzystanie z urządzeń elektronicznych: pisanie sms-ów, granie na konsoli, obsługa tabletów,

  • przyczyną powstania zespołu de Quervaina może, również być choroba reumatyczna np. reumatoidalne zapalenie stawów,

  • urazy oraz złamania w obszarze kciuka mogą prowadzić do rozwinięcia dysfunkcji.


Zespół de Quervaina diagnostyka:


Diagnozę stawia się głównie na podstawie wywiadu, badania palpacyjnego (dotykowego) oraz wykonaniu kilku testów klinicznych w tym     m. in. testu Finkelsteina oraz Muckarda. Diagnostykę można rozszerzyć o badanie USG, jednak zazwyczaj nie jest to konieczne. Inne badania obrazowe m. in. RTG stosuje się w celu wykluczenia innych patologii np. złamań lub zmian w obrębie wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Poniżej przedstawiam jeden z testów klinicznych w którym prowokacja bólu może świadczyć o zespole de Quervaina.

Test Finkelsteina:

Kciuk jest zgięty i znajduje się w dłoni obejmowany przez pozostałe palce (zdjęcie po lewej), nadgarstek jest zgięty w kierunku dołokciowym czynnie lub biernie przez badającego (zdjęcie po prawej). Ból po promieniowej stronie nadgarstka w okolicy kciuka może świadczyć o zespole de Qurvaina.


Zespół de Quervaina leczenie


W zespole tym można stosować zabiegi z zakresu fizykoterapii np: jonoforeza, krioterapia miejscowa, fonoforeza oraz zabiegi manualne tj: terapia manualna bądź zwykły masaż. Z mojego doświadczenia jednak wynika, że same zabiegi nie dają zbyt zadawalających efektów. Masaż lub terapię manualną można zastosować jako dodatkowy element leczenia dla przyspieszenia procesów regeneracji. Popularne w procesie leczenia  jest proponowanie ortez na kciuk i nadgarstek, jednak w mojej ocenie jest to tylko półśrodek. Zgadzam się z tym, że ręka powinna odpocząć i powinniśmy unikać bolesnych ruchów w czym orteza może pomóc. Tylko jak ma odpocząć np. mama, która ma małe dziecko? Sam odpoczynek i unikanie bolesnych ruchów pomoże tylko do momentu kiedy znowu się nie nadźwigamy. Jednak, jeśli jest możliwy odpoczynek, również go stosujemy.

Zauważyłem, że w leczeniu tego zespołu największą skuteczność mają odpowiednie ćwiczenia wzmacniające mięśni rąk wspomagane przez terapię manualną bądź masaż. Największym problemem w zespole de Quervaina jest powtarzanie ciągle tego samego ruchu lub długotrwałe utrzymywanie w skurczu mięśni np. podczas noszenia dziecka. Noszenie dziecka nie jest żadnym ćwiczeniem, nasze ręce często są słabe, dlatego ścięgna oraz mięśnie są niedokrwione z powodu ciągłego skurczu. Mięśnie rąk należy wzmocnić stosując odpowiednie ćwiczenia.

Zespół de Quervaina cel ćwiczeń


Naszym celem jest odżywić i wzmocnić nasze mięśnie oraz ścięgna poprzez ćwiczenia, gdzie stosuje się małą ilość powtórzeń oraz przerwę co najmniej 30 sekundową między każdą serią. Ćwiczenia te będą działać raczej pośrednio niż bezpośrednio na przeciążone tkanki miękkie w obrębie kciuka. Dzięki czemu struktury te nie będą specjalnie obciążane a organizm po każdej serii skurczów koncentrycznych wyśle w kończyny górne krew odżywiając tym mięśnie i ścięgna rąk.

Zasady ćwiczeń: 

  • ćwiczenie nie może nasilać bólu w nadgarstku,

  • wykonujemy 6-8 powtórzeń w jednej serii,

  • wykonujemy 3-5 serii,

  • obowiązkowa przerwa między seriami 30-60 sekund,

  • obciążenie max do 50% naszych możliwości,

  • jeśli przy danym ćwiczeniu np. obciążenie 2,5 kg powoduje ból staramy się zmniejszyć obciążenie np. do 1,5 kg,

  • zamiast hantli można wykorzystać butelki z wodą,

  • ćwiczenia polecam wykonywać na obie ręce.


Ćwiczenie 1


Pozycja wyjściowa: oprzyj dłoniową część przedramienia na zwiniętym ręczniku trzymając w ręku hantelek lub butelkę z wodą.

Wykonanie: unieś sam nadgarstek w górę wraz z obciążeniem, bez odrywania przedramienia od ręcznika. Utrzymaj napięcie 1-2 sekundy i wróć do pozycji wyjściowej. Powtórz ćwiczenie 6-8 razy. Między każdą serią odpocznij 30-60 sekund (odłóż ciężarek i rozluźnij rękę). Ilość serii 3-5.


Ćwiczenie 2


Pozycja wyjściowa: oprzyj grzbietową część przedramienia na zwiniętym ręczniku trzymając w ręku hantelek lub butelkę z wodą.

Wykonanie: unieś sam nadgarstek w górę wraz z obciążeniem, bez odrywania przedramienia od ręcznika. Utrzymaj napięcie 1-2 sekundy i wróć do pozycji wyjściowej. Powtórz ćwiczenie 6-8 razy. Między każdą serią odpocznij 30-60 sekund (odłóż ciężarek i rozluźnij rękę). Ilość serii 3-5.


Ćwiczenie 3


Pozycja wyjściowa: ręce wraz z hantlami lub butelkami z wodą swobodnie zwisają wzdłuż tułowia.

Wykonanie: zegnij łokcie z jednoczesnym obróceniem przedramion. Utrzymaj napięcie 1-2 sekundy i wróć do pozycji wyjściowej. Powtórz ćwiczenie 6-8 razy. Między każdą serią odpocznij 30-60 sekund (odłóż ciężarki i rozluźnij ręce). Ilość serii 3-5.


Ćwiczenie 4


Pozycja wyjściowa: ręce wraz z hantlami lub butelkami z wodą swobodnie zwisają wzdłuż tułowia.

Wykonanie: unieś ramiona z wyprostowanymi stawami łokciowymi do boku do ok 60-70 stopni. Utrzymaj napięcie 1-2 sekundy i wróć do pozycji wyjściowej. Powtórz ćwiczenie 6-8 razy. Między każdą serią odpocznij 30-60 sekund (odłóż ciężarki i rozluźnij ręce). Ilość serii 3-5.


Ćwiczenie 5


Pozycja wyjściowa: stań w lekkim rozkroku około jednego metra od ściany i oprzyj się o nią na rękach z wyprostowanymi łokciami.

Wykonanie: uginając ramiona i łokcie zbliż tułów do ściany. Utrzymaj napięcie 1-2 sekundy i wróć do pozycji wyjściowej. Powtórz ćwiczenie 6-8 razy. Między każdą serią odpocznij 30-60 sekund (odejdź od ściany i rozluźnij ręce). Ilość serii 3-5.


Ćwiczenie 6


Pozycja wyjściowa: stań w lekkim rozkroku około jednego metra od stołu lub biurka i oprzyj się o nie na rękach z wyprostowanymi stawami łokciowymi.

Wykonanie: uginając ramiona i łokcie zbliż tułów do stołu lub biurka. Utrzymaj napięcie 1-2 sekundy i wróć do pozycji wyjściowej. Powtórz ćwiczenie 6-8 razy. Między każdą serią odpocznij 30-60 sekund (odejdź od stołu/ biurka i rozluźnij ręce). Ilość serii 3-5.



 

 

Autor artykułu mgr Jarosław Komosa